Wielkie Objawiania Serca Jezusa
Spośród wielu wizji związanych z Sercem Jezusa, jakie miała św. Małgorzata Maria, a było ich 80, z których 30 opisała, do najważniejszych zalicza się cztery zwane „wielkimi objawieniami”.
Pierwsze z tzw. czterech wielkich objawień miało miejsce 27 grudnia 1673 r., kiedy przenikniętej boską obecnością Małgorzacie Marii Jezus pozwolił spoczywać na swej boskiej piersi, podobnie jak Umiłowanemu Uczniowi w czasie Ostatniej Wieczerzy. Boskie Serce płonęło wielką miłością ku niej i wszystkim ludziom. Jezus objawił jej wspaniałość swojej miłości oraz niezbadane tajemnice swego Najświętszego Serca.
W tym miejscu przytaczam wierny opis tego pierwszego objawienia, zamieszczony w jej dziele pt.: Pamiętnik Duchowy św. Małgorzaty Marii Alacoque w tłumaczeniu z języka francuskiego, dokonanego przez jezuitę, ks. Józefa Andrasza w 1947 r. W numerze 53 czytamy:
"Pewnego razu znajdowałam się przed Najśw. Sakramentem (Było to 27 grudnia 1673 r.), mając nieco więcej wolnego czasu, bo zajęcia, które mi dawano, prawie mi go nie zostawiały, byłam cała przyodziana w tę boską obecność, ale tak mocno, że zapomniałam o sobie i o miejscu, gdzie się znajduję, i oddawałam się temu boskiemu Duchowi, wydając moje serce potędze jego miłości. Wtedy Pan sprawił, żem przez bardzo długi czas spoczywała na jego boskiej piersi i tam zaczął mi odsłaniać dziwy swojej miłości i niedające się wyjaśnić tajemnice jego Najśw. Serca, które dotąd trzymał w ukryciu przede mną, aż mi je teraz po raz pierwszy odsłonił. A uczynił to w sposób tak skuteczny i odczuwalny, że mi nie zostawił ani śladu wątpliwości o tym; dokonał tego przez skutki, jakie ta łaska wycisnęła we mnie; we mnie, która się przecież zawsze lękam, by nie ulec złudzeniu w tych sprawach, o których mówię, że się we mnie dzieją. I oto, jak mi się zdaje, tak się ta rzecz odbyła: Pan rzekł do mnie: - „Moje Boskie Serce gorzeje tak wielką miłością ku ludziom, a zwłaszcza ku tobie, że nie może już powstrzymać w sobie płomieni tej gorącej miłości, Musi je rozlać za twoim pośrednictwem i ukazać się ludziom, by ich ubogacić drogocennymi skarbami, które ci odsłaniam, a które zawierają łaski uświęcające i zbawienne, konieczne, by ich wydobyć z przepaści zatracenia. I dla wypełnienia tego wielkiego zamiaru wybrałem ciebie, jako przepaść niegodności i nieumiejętności, ażeby wszystko było wykonane przeze mnie. Potem zażądał mojego serca; prosiłam go, żeby je wziął; co też uczynił i zanurzył je w swoim uwielbienia godnym Sercu. I dał mi zobaczyć, jak w tym Sercu moje niby mała drobina trawiło się jako w ognisku gorejącym. Wyciągnąwszy je stamtąd jako płomień gorejący w kształcie serca, wstawił je na to miejsce, z którego je wziął, mówiąc do mnie: „Patrz, ukochana moja, oto kosztowny zadatek mojej miłości. On zawierać będzie w twoim boku małą iskierkę jej najżywszych płomieni, by ci służyć za serce i by cię trawić aż do ostatniej chwili. Jego żar nie wygaśnie i nie będziesz mogła znaleźć ochłody, jak tylko trochę przez upuszczenie krwi, które tak bardzo naznaczę krwią mojego krzyża, że przyniesie ci ono więcej uniżenia i cierpienia, aniżeli ulgi. Dlatego chcę, żebyś o to puszczanie krwi z prostotą prosiła, tak dlatego, żebyś praktykowała to, co macie przepisane, jak żeby ci dać pociechę rozlewania swej krwi na krzyżu upokorzeń. A jako znak, że wielka łaska, którą ci wyświadczyłem, nie jest bynajmniej urojeniem i że jest ona fundamentem tych wszystkich, które ci mam jeszcze wyświadczyć, to chociaż zamknąłem ranę twego boku, jednak ból stąd pozostanie ci na zawsze. A jeśli dotychczas używałaś tylko nazwy mej niewolnicy, odtąd daję ci nazwę umiłowanej uczennicy Najśw. Serca mojego".
Drugie, trzecie i czwarte objawienie oraz objawienie z 1689 roku. Drugie objawienie miało miejsce w piątek na początku 1674 r. Jezus ukazał Małgorzacie Marii swoje Serce na tronie z płomieni, jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i krzyżem na szczycie. W tym widzeniu został określony przedmiot kultu – miłość Jezusa w symbolu Jego Serca.
Trzecie objawienie nastąpiło w piątek 2 lipca 1674 r. w oktawie Bożego Ciała, gdy Małgorzata modliła się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Z postaci Chrystusa odzianego chwałą, mającego 5 ran jaśniejących jak słońce, wydobywały się płomienie, a Jego otwarta pierś, podobna do rozpalonego pieca, ukazywała kochające i pociągające Serce. Jezus skarżąc się na ludzką oziębłość i niewdzięczność za okazywaną miłość, domagał się zadośćuczynienia i wynagrodzenia, szczególnie przez częste przyjmowanie Komunii świętej, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca oraz odprawianie tzw. Godziny świętej.
Czwarte objawienie miało miejsce między 13 a 20 czerwca 1675 r., w czasie oktawy Bożego Ciała. Święta adorując w chórze zakonnym wystawiony Najświętszy Sakrament, klęczała jakiś metr od kraty. Wtedy ukazał się jej Chrystus, odkrywając swoje Boskie Serce. Podczas objawienia 16 czerwca Jezus żalił się Małgorzacie Marii, że jest raniony lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, a zwłaszcza osób konsekrowanych. Następnie prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono w Kościele święto ku czci Jego Serca z Komunią świętą wynagradzającą i uroczystym aktem wynagrodzenia przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Wykonawcą tej prośby miał być jej spowiednik Klaudiusz de la Colombière. Pozostałe objawienia objaśniały poprzednie, przyczyniając się do szerzenia tego kultu. Jezus przekazywał też w nich osobom poświęconym Jego Sercu 12 obietnic.
Ważny wymiar społeczny miało objawienie z 1689 r. Jezus żądał w nim publicznej czci i wynagrodzenia również od ówczesnych władców. Szczególnie wybrał króla Ludwika XIV, który miał za zadanie wprowadzić królestwo Serca Jezusa w społeczno-polityczne struktury Francji i całego świata. Niestety, król nie spełnił żądań Serca Jezusowego. Francja, która miała być światłem dla całego świata, po odrzuceniu daru Bożego zaczęła upadać, stała się kolebką błędnych prądów zwalczających religię katolicką, które przygotowały podwaliny do Wielkiej Rewolucji Francuskiej.
Aktualność kultu Najświętszego Serca Jezusa
Czytając ten artykuł, zapewne zrozumieliśmy, że celem mistycznych przesłań Małgorzaty Marii Alacoque było propagowanie publicznego kultu i nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa. Ona sama uczyniła z siebie całkowity dar ofiarowania się za grzechy świata, zwłaszcza osób konsekrowanych. To wezwanie Jezusa do pokuty i wynagradzania Bogu jest także ważne i dzisiaj, szczególnie wobec licznych grzechów ludzi Kościoła. Wprowadzanie praktyk związanych z kultem Bożego Serca w duchu objawień z Paray-le-Monial dokonywało się powoli w Kościele, głównie w klasztorach: sióstr wizytek, jezuitów i pijarów, a w zasięgu ogólnokościelnym przypominali je papieże: Pius IX; Leon XIII; Benedykt XV; Pius XI; Pius XII; Jan XXIII; Paweł VI; Jan Paweł II (odwiedził Paray-le-Monial 5 X 1986 r.); Benedykt XVI i papież Franciszek. Miasto Paray-le-Monial z pamiątkami po świętej wizytce z przeszłości pozostaje nadal znanym miejscem pielgrzymek (ok. 300 tys. rocznie). Wciąż jest aktualne orędzie o miłości Boga i apel o wynagradzanie Sercu Bożemu. I aktualne jest Jego pragnienie odpłacania miłością za miłość, które nigdy nie wygasło.
