Historia

Krynica-Zdrój to jedno z największych i najpiękniejszych polskich uzdrowisk. Nazwa miejscowości związana jest z licznymi źródłami leczniczymi, bogatymi w wapń i magnez.

Rozwój uzdrowiska, na przełomie XVIII i XIXw. wynikał z zasług  dr Józefa Dietla i był związany z budową linii kolejowej, która ułatwiła komunikację oraz wzrost odwiedzających kurort. Architektura obiektów tamtego okresu nawiązuje do unikalnego uzdrowiskowego stylu szwajcarskiego.

W Beskidzie Niskim, na terenach łemkowskich obrządku grekokatolickiego pojawili się katolicy łacińscy. 

Dla opieki  duchowej w latach 1863-1864 ufundowano i zbudowano drewniany kościółek w stylu bizantyjskim o konstrukcji zrębowej pw. Przemienienia Pańskiego — Kaplica na Dietlówce, nazywana dziś Kościołem Parkowym.

Przed wejściem do kaplicy stoją dwa popiersia: błogosławionego ks. kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz ks. abpa Antoniego Baraniaka.

Wobec wzrostu ilości wiernych 18 października 1881r. utworzono komitet budowy nowego kościoła, na którego czele stanęła księżna Jadwiga Leonowa Sapieżyna.

Kościół został zaprojektowany i wybudowany we włoskim stylu renesansowym.

Oddano go do użytku  w 1892r.

Świątynię konsekrował ks. bp Leon Wałęga 20 lipca 1902r.

Erygowanie parafii nastąpiło 10 maja 1925r.

W latach 1932-1935  nastąpiła rozbudowa Kościoła Zdrojowego w stylu klasycystycznym. 

W ołtarzu głównym znajduje się figura Matki Bożej Wniebowziętej  oraz mozaika autorstwa Henryka Burzca z Zakopanego.

Przed Kościołem Zdrojowym stoją dwa posągi. Jeden z nich przedstawiający Chrystusa z krzyżem został ufundowany jako wotum błagalne w 1895r. w setną rocznicę III rozbioru Polski. Drugi — Matki Bożej Królowej z 1896r.

Obok świątyni w 2007 roku zbudowano grotę, w której znajduje się figura Matki Bożej z 1915r. przywieziona ze  Lwowa.

Natomiast przed budynkiem plebanii stoją dwa posągi świętego Ojca Pio oraz świętego Proboszcza z Ars Jana Vianney’a.

Na przeciwległym zboczu kotliny krynickiej znajduje się Góra Krzyżowa (813m) na której znajduje się metalowy krzyż ustawiony wedle legendy jako dziękczynienie za uratowanie uzdrowiska od likwidacji w 1857r.

Co roku, 14 września w Święto Podwyższenia Krzyża Świętego wierni wyruszają na tradycyjną procesję na Górę Krzyżową, gdzie  sprawowana jest polowa Msza Święta.

Historia Leśnego Sanktuarium na Górze Parkowej jest związana  z legendą według której miejscowa pasterka, ratując ukochanego rycerza za wskazaniem Matki Najświętszej obmyła jego rany wodą ze źródełka i tym samym przywróciła mu życie i zdrowie.

Alabastrowy posąg Matki Bożej Łaskawej autorstwa Artura Grottgera powstał dzięki fundacji hrabiny Seweryny Badeni ze Lwowa w 1864r. 

Do Matki Bożej na Górę Parkową pielgrzymował jako kardynał Ojciec święty Jan Paweł II.

Królowa Krynickich Zdrojów jest patronką miasta.