Historia Parafii

Dzisiejsza Krynica, to ongiś nieprzebyta puszcza leśna, strome góry i rozlewające się strumienie.

1547 r.

Samuel Maciejowski, biskup krakowski, nadaje poddanemu Dankowi z Miastka (Tylicz) prawo założenia wsi Krynica. Była to Krynica Wieś.

1721 r.

Pierwszą wiadomość o leczniczych zdrojach krynickich znajdujemy w dziale Ks. Gabriela Rzączyńskiego TJ. Według podania ludowego, źródła krynickie znany były już kilku wieków. Jedno z nich przypisuje odkrycie zdroju krynickiego pasterce, która ratując ukochanego rycerza – za wskazaniem Matki Najświętszej, obmyła rannego wodą i przywróciła mu życie i zdrowie. Wieść o cudownym źródle i licznych korzystnych wynikach leczniczych stawała się coraz głośniejsza. Według innej legendy, na tym miejscu gdzie stoi obecnie figura Matki Bożej, ukazała się Matka Najświętsza – ratując życie dziewczynie napadniętej przez zbójców.

1807 r.

Krynica została oficjalnie uznana za Zakład Kąpielowy. Z biegiem lat przybywało tu zarówno stałych mieszkańców jak i gości, którym należało zabezpieczyć potrzeby religijne.

1827 r.

29 lipca, powstała w Krynicy maleńka kaplica, (położona tuż nad ówczesną pijalnią), w której czasem odprawiana była Msza św.

1857 r.

Na Górze Urdy Werch, (dzisiaj Góra Krzyżowa), wzniesiono pierwszy krzyż, w podziękowaniu za uratowanie Uzdrowiska od likwidacji.

1863 r.

4 czerwca, obywatele Krynicy pisali prośbę do ks. Biskupa Józefa Alojzego Pukalskiego o ustanowienie w Krynicy stałego kapelana, by zaspokajał potrzeby religijne mieszkańców.

1863 r.

8 sierpnia, Ks. Piotr Sułek, proboszcz z Muszyny, poświęcił kamień węgielny pod nową kaplicę na zboczu Góry Parkowej.

1864 r.

3 sierpnia, nową kaplicę poświęcił Ks. Józef Emanuel Matuziński, proboszcz Starego Sącza, ówczesny dziekan. Kaplica p.w. Przemienienia Pańskiego i Matki Bożej Częstochowskiej, według projektu Feliksa Księżarskiego, zbudowana była z drzewa w stylu bizantyjskim, pokryta gontem.

1865 r.

Artur Grottger, znany artysta i malarz, w czasie pobytu w Krynicy w 1865 r., urzeczony pięknym widokiem na zboczu Góry Parkowej, naszkicował projekt posągu Matki Bożej, który stanął na tym miejscu.

1869-1888 r.

Stale rezydował w Krynicy Ks. Ignacy Daniec, jako kapelan zdrojowy.

1887-1892 r.

Zbudowano nowy kościół murowany, w stylu wczesnego renesansu włoskiego, wg proj. arch. Jana Zawiejskiego.

1888-1904 r.

Opiekę duchową nad Krynicą sprawuje Ks. Andrzej Gruszka, proboszcz w Muszynie.

1892 r.

Poświęcenia nowo zbudowanego kościoła w Krynicy dokonuje Ks. Abp Karol Hryniewiecki, wygnaniec z biskupstwa wileńskiego.

1893 r.

Do tegoż kościoła wykonano organy: (Jan Śliwiński ze Lwowa).

1895 r.

W setną rocznicę ostatniego rozbioru Polski – staraniem E. Strummera z Warszawy, wykonano i umieszczono na placu kościelnym posąg Chrystusa z krzyżem i napisem: „Chryste wysłuchaj nas”.

1896 r.

Wykonano figurkę Matki Bożej Królowej; fund. MM Klimczyków z Krynicy.

1898 r.

Na szczycie Urdy Werch, zwanym Górą Krzyżową, wzniesiono nowy modrzewiowy krzyż z wizerunkiem Chrystusa.

1902 r.

Konsekracji nowego kościoła p.w. Wniebowzięcia NMP, przy obecnej ul. J. Piłsudskiego, dokonuje Bp tarnowski Leon Wałęga.

1903 r.

Poświęcenia trzech dzwonów (firmy „Hileer Wiener N”), dokonał Ks. A. Gruszka. Z inicjatywy M. Siemieńskiej, powstaje katolicka Ochronka, której poświęcenia dokonuje Ks. A. Gruszka.

1904 r.

Bp Leon Wałęga utworzył niezależną od Muszyny ekspozyturę. Stałym duszpasterzem, zostaje mianowany Ks. Stanisław Szablowski (1904-1909).

1909-1918 r.

Duszpasterstwo prowadzi Ks. Jan Jasiak. W Krynicy wybudował plebanię i kaplicę na cmentarzu.

1909 r.

Poświęcono figurę św. Antoniego – ofiary złożone u jej stóp wspomagają biednych.

1910 r.

Postawiono krzyż przy kościółku parkowym – jubileuszowy pomnik Grunwaldu.
Krzyż obok przy postoju dorożek, umieszczono na dawnym cmentarzu cholerycznym.

1919-1920 r.

Ks. Władysław Wolanin, po roku pracy zrezygnował z Krynicy i przeniósł się do Kutna na Mazowszu.

1920 r.

Proboszczem zostaje Ks. Roman Duchiewicz.

1922 r.

W miejscu zarekwirowanych dzwonów, poświęcono dwa nowe, trzeci – w 1924 r.

1925 r.

10 maja Ks. Bp Leon Wałęga eryguje w Krynicy Parafię, do której przyłącza Krynicę Wieś i Słotwiny.

1932-1935 r.

Kościół Zdrojowy zostaje gruntownie przebudowany, wg proj. arch. Franciszka Mączyńskiego. W tym samym czasie, przy ul. Kraszewskiego, powstaje Dom Parafialny z kaplicą, poświęcony przez Bpa Edwarda Komara.
Pan Jezus na krzyżu, na ścianie kościoła, wyk. przez art. Durka z Krakowa.
Figura Matki Bożej Niepokalanie Poczętej – dar po śp. Traczach, zamordowanych przez okupanta hitlerowskiego.

1952 r.

Krzyż na G. Krzyżowej, metalowy, na nowo ustawiony dzięki staraniom Stanisława Zięby i odwadze inż. Ludwika Walczya.

1953 r.

Proboszczem zostaje Ks. Antoni Wojewoda.

1953 r.

Z ofiar złożonych przez wiernych ufundowano 7 dzwonów (Firma „Felczyńscy”), konsekrował je Bp Karol Pękala. Przy wejściu do kościoła umieszczono figurę Cierpiącego Jezusa – dar Przesiedleńców zza Buga.

1955 r.

Na budynku plebanii umieszczono figurę św. Jana Vienneya, patrona proboszczów; wyk. I. Proszowski z Krynicy.

1954-1957 r.

Uporządkowano otoczenie i plac kościelny.

1955 r.

Brama wejściowa do kościoła wg proj. inż. A. Nowotarskiego, wykonana w dębie przez W. Karpiela z Zakopanego, obłożona blachą miedzianą.

1960 r.

Poświęcono nowe konfesjonały, wg proj. J. Sowińskiego z Krakowa, wyk. przez W. Karpiela. Chrzcielnicę kamienno – metalową, wg proj. A. Nowotarskiego wyk. St. Skornicki z Krakowa.

1958-1960 r.

Wykończono Dom Parafialny p.w. Św. Antoniego z filialną kaplicą dla wiernych.

1966-1970 r.

Wykonano nowe prezbiterium z ołtarzem i tabernakulum Figurkę Matki Bożej Wniebowziętej, w oprawie mozaikowej, wyk. Henryk Burzec z Zakopanego. Ołtarze boczne wyk. Bogdana i Anatol drwalowie z Tarnowa. Witraże wg ich projektu wyk. Firma „Paczka” z Krakowa.

1971 r.

Kościół pomalowano wg proj. St. Jakóbczyka z Krakowa; tegoż artysty: mozaikowa Droga Krzyżowa i mozaikowa dekoracja figuralna w kopule.

1971-1972 r.

Wykonano ogrzewanie gazowe kościoła i zainstalowano nową radiofonizację.

1972 r.

Budowa organów 26 głosowych (Firma „Truszczyński” z Warszawy). Fundatorami byli R. J. Bobakowie z Krynicy.

1974 r.

Proboszczem zostaje Ks. Franciszek Kostrzewa.

1979-1982 r.

Budowa Domu Katechetycznego, powyżej plebanii.

1980 r.

Z Parafii Zdrojowej powstaje nowa Parafia św. Antoniego.

1981 r.

Z parafii Zdrojowej powstaje nowa Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krynicy – Słotwinach.

1984 r.

Wymiana nagłośnienia kościoła.

1991 r.

Pożar kościółka parkowego. Ogień strawił kopułę, wieżyczkę z dzwonem oraz strop nad zakrystią.

1993 r.

9 września, ks. Bp Władysław Bobowski dokonuje poświęcenia odbudowanego kościółka, w przeddzień Jubileuszu dwustulecia Uzdrowiska.

1993 r.

Proboszczem zostaje Ks. Kazimierz Markowicz.

1994-1995 r.

Remont dachu kościoła zdrojowego: częściowa wymiana konstrukcji drewnianej, podniesienie spadków nad bocznymi nawami, izolacja cieplna nad nawami, wymiana pokrycia na blachę miedzianą.

1996 r.

Montaż elektromagnetycznego napędu dzwonów, modernizacja tablicy energetycznej w zakrystii i odgromienia.

1998 r.

Remont kapitalny organów. * Montaż nowych zegarów na wieży i komputera sterującego w zakrystii. * Reperacja i malowanie elewacji kościoła. * Wymiana cokołu wokół kościoła i schodów z piaskowca na granitowe.

1999 r.

Wykonanie nowego zasilania energetycznego kościoła. * Budowa kiosku z artykułami religijnymi. * Budowa garaży przy plebanii. * Przebudowa placu kościelnego.

2000 r.

Kościół Zdrojowy, za przyzwoleniem Księdza Biskupa Dra Wiktora Skworca, miejscem zyskiwania odpustu Roku Jubileuszowego. Parafia świętuje również własny Jubileusz 75 – lecia istnienia.